Bible Talk Thailand

 บทที่ 15 คำอุปมาเรื่องบุตรน้อย (ลก 15.11-32) 1. พื้นฐาน      ก. เหมือนกับคำอุปมาสองเรื่องก่อน 2. เนื้อเรื่อง      ก. บุตรน้อยได้ขอสมบัติและไปเที่ยวเมืองไกล เขาผลาญทรัพย์หมดด้วยการเป็นนักเลง           1) บิดาในเรื่อง คือ พระเจ้า           2) บุตรทั้งสองคนที่เป็นคนชั่วเป็นตัวแทนของมนุษยชาติ           3) บุตรน้อยเป็นตัวแทนของผู้ที่ทรยศต่อพระเจ้าอย่างเปิดเผยและออกห่างพระองค์           4) เมืองไกล คือ สภาพที่ห่างจากพระองค์ (สดด 10.4, อซ 2.12-13) เมื่อใดที่คนได้ไปจากพระเจ้าก็เท่ากับอยู่เมืองไกล     5) การที่ผลาญสมบัติหมด หมายถึง การที่เขาใช้ชีวิตทั้งหมดโดยการมีชีวิตอยู่ปราศจากพระองค์ เป็นการใช้ชีวิตอย่างไร้ค่า (มธ 16.26)      ข. หลังจากนั้นไม่นานเพราะว่าทรัพย์หมด การกันดารอาหาร เขาเกิดความขัดสน หลังจากคิดซึ้ง ๆ แล้วก็สำนึกตัว และตั้งใจที่จะกลับมาบ้าน           1) การถูกแยกจากพระเจ้าจะนำแต่ความทุกข์มาสู่ผู้นั้น การทุกข์ก็เป็นวิธีการหนึ่งที่จะนำให้คนกลับใจใหม่    2) เมื่อเขารู้สึกตัว เป็นการแสดงให้เห็นว่า การที่คนอยู่ห่างจากพระเจ้าความคิดของเขาไม่อยู่ในลู่ทางที่ถูกต้อง        3) แต่บุตรน้อยก็

บทที่ 14 คำอุปมาเรื่องเหรียญหาย (ลก 15.8-10) 1. พื้นฐาน ก. เหมือนกับคำอุปมาเรื่องแกะหลงหาย 2. เนื้อเรื่อง ก. หญิงผู้หนึ่งมีเหรียญสิบเหรียญ เหรียญบาทหนึ่งหายไปและเธอได้ค้นหาสุดความสามารถจนกระทั่งพบเหรียญนั้น      1) คำอุปมาเป็นเรื่องราวของคนในสมัยศตวรรษแรก นี่เป็นส่วนหนึ่งที่เป็นหลักฐานพิสูจน์ว่าถูกเขียนขึ้นในเวลานั้นจริง           ก) นี่เป็นเหรียญเงินที่พวกผู้หญิงในสมัยนั้นใช้สำหรับเป็นเครื่องประดับที่มีค่า และเป็นมรดกตกทอดมาจากแม่ถึงลูกสาว           ข) บ้านในสมัยนั้นไม่มีหน้าต่างอย่างสมัยนี้หรือเหมือนบ้านคนไทย ดังนั้นการที่จะหาของเล็ก ๆ ในบ้านจำเป็นที่จะต้องจุดตะเกียงแม้แต่ในเวลากลางวัน      2) เหรียญเงินบาทที่หายไปก็เหมือนกับแกะที่หลงหาย คือหมายถึง คนบาปที่หลงหาย           ก) แต่ว่าก็ไม่เหมือนกับแกะเพราะว่ามันรู้ว่ามันหลง แต่เหรียญเป็นสิ่งที่ไม่มีความรู้สึกซึ่งเหมือนกับคนบางคนที่ไม่รู้สึกว่าตนนั้นกำลังหลงอยู่           ข) เหรียญทุกเหรียญมีรูปของกษัตริย์กายะซา (ลก 20.24) คนบาปทุกคนก็มีรูปของพระเจ้าประทับตราอยู่ตามด้านความหมายทางจิต (ยนซ 1.26)           ค) เหรียญที่หายไปแล้วก็ไม่มีประโ

  บทที่    13 คำอุปมาเรื่องแกะหลงหาย ( ลก 15.3-7)   พื้นฐาน คนเป็นอันมากกำลังติดตามพระเยซู   ( ลก 14.25) พระองค์ทรงเตือนคนเหล่านั้นที่ต้องการเป็นสาวกของพระองค์ว่า   พวกเขาต้องคิดราคาติดตามเสียก่อน   เพราะถ้าไม่อย่างนั้นแล้วอีกหน่อยจะกลายเป็นคนที่ใช้การไม่ได้   ( ลก 25-35) คนจำนวนมากนี้รวมทั้งพวกเก็บภาษีและคนบาป   ( ลก 15.1) 1)    บรรดา   - คนเก็บภาษีและคนบาปที่เป็นส่วนใหญ่ 2)    เข้ามาใกล้    - กาลไม่สมบูรณ์ หมายถึง การเคลื่อนไหวเข้ามาเรื่อย ๆ   ง .      พวกฟาริซายและพวกอาลักษณ์บ่น    ( กาลไม่สมบูรณ์ )   หมายถึง บ่นอยู่ตลอดเวลา จ .    พวกเขากล่าวใส่ว่าพระองค์ต้อนรับคนบาปและกินด้วยกัน ต้อนรับ   เป็นกาลปัจจุบัน   ที่หมายถึง   กระทำอยู่เสมอ ๆ กิน    เป็นกาลปัจจุบัน   ที่หมายถึง   กินด้วยเสมอ ๆ   ( ลก 5.30) พระเยซูเป็นเพื่อนของคนเก็บภาษีและคนบาป   ( ลก 7.43)    เพื่อจะเรียกให้เขากลับใจ   ( ลก 5.32)   ฉ .    คำอุปมาสามเรื่องที่พระองค์กำลังจะสอนนั้นเพื่อจะตอบคำกล่าวหาเหล่านี้   2.      เนื้อเรื่อง องค์พระผู้เป็นเจ้าถาม   “ ในพวกท่านมีผู้ใด …” พระองค์กำลั

  บทที่  12 คำอุปมาเรื่องการเลี้ยงใหญ่ ( ลก 14.15-24)   1.       พื้นฐาน ก .     พระคริสต์ได้รับการเชิญไปงานเลี้ยงจากขุนนางที่เป็นฟาริซาย   ( ลก 14.1) ข .     พระเยซูได้รักษาผู้หนึ่งที่เป็นโรคท้องมาน    (1-4) ค .     องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ให้เหตุผลว่าการรักษาของพระองค์นั้น   เป็นการกระทำที่ถูกต้องซึ่งทำให้พวกนั้นนิ่งอั้น (5-6) ง .     พระองค์สังเกตเห็นความอยากเด่นของพวกเขาดังนั้นจึงทรงสอนเรื่องการถ่อมตัว   (7-14) จ .     แขกรับเชิญผู้หนึ่งเมื่อได้ยินก็ทูลว่า   “ ผู้ที่จะรับประทานอาหารในแผ่นดินของพระเจ้าก็เป็นสุข ”   (15) ฉ .     พระองค์จึงตรัสแก่เขาโดยตรง   และแก่ผู้อื่นโดยทางอ้อม ช .     คำอุปมาเป็นเรื่องเหมาะสมกับเวลานั้น      ซึ่งแสดงให้เห็นถึงคำพยากรณ์ที่เกี่ยวกับการที่พวกยิวจะปฏิเสธพระองค์    และการที่ชาวต่างชาติจะยอมรับพระองค์และจะได้เข้าในแผ่นดิน   2.     เนื้อเรื่อง ก.       ยังมีคนหนึ่งได้ทำการเลี้ยงใหญ่และได้เชิญคนเป็นอันมาก 1)         ชายคนหนึ่ง   หมายถึง   พระเจ้าพระบิดา 2)         เวลาเลี้ยงนั้นอยู่ในกาลที่ไม่สมบูรณ์เป็นการแสดงถึง     การที่พ

  บทที่  11 คำอุปมาเรื่องการเจริญของเมล็ดพืช ( มก 4.26-29)   1.       พื้นฐาน ก.         เหมือนกันกับคำอุปมาเรื่องผู้หว่านพืช ข.     คำอุปมาตามเรื่องผู้หว่าน   เพราะฉะนั้นจึงเป็นเรื่องย่อยของเรื่องผู้หว่านอีกที   คือเพื่อจะชี้แจงให้เห็นถึงผลของเมล็ดว่ามันเจริญอย่างไรเมื่อมันได้ตกที่ดินดี   2.       เนื้อเรื่อง ก.         แผ่นดินของพระเจ้าเปรียบเหมือนกับชายผู้หนึ่งหว่านเมล็ดพืชลงบนดิน 1)         เมล็ดได้แก่พระคำ   ( ลก 8.11) 2)         ดินนี้ หมายถึง ดินดี ในคำอุปมาก่อนๆ คือผู้ที่ได้ยิน ยอมรับและนำไปปฏิบัติตาม   และเกิดผล ( มก 4.20)   ข.         เขานอนหลับและตื่นขึ้น   -   พืชก็งอกจำเริญขึ้นแต่เขาไม่รู้ว่างอกได้อย่างไร 1)     เมล็ดได้ถูกหว่านลงและปล่อยให้มันทำงานโดยพลังของมันเอง   การกระทำของมันไม่ขึ้นอยู่กับผู้หว่าน 2)         เขาไม่สามารถที่จะอธิบายถึงการเจริญของเมล็ดอย่างลึกลับนี้ได้    ไม่ว่าจะเป็นทางฝ่ายเนื้อหนังหรือทางด้านจิตวิญญาณ   ค.         แผ่นดินให้มันเกิดผลเอง   -   ลำต้น รวงและเมล็ดข้าวเต็มในรวงนั้น 1)    แผ่นดินเอง    เป็นการแสดงถึงความ