คำอุปมา บทที่ 12

 

บทที่  12

คำอุปมาเรื่องการเลี้ยงใหญ่

(ลก 14.15-24)

 

1.      พื้นฐาน

ก.    พระคริสต์ได้รับการเชิญไปงานเลี้ยงจากขุนนางที่เป็นฟาริซาย  (ลก 14.1)

ข.    พระเยซูได้รักษาผู้หนึ่งที่เป็นโรคท้องมาน   (1-4)

ค.    องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ให้เหตุผลว่าการรักษาของพระองค์นั้น  เป็นการกระทำที่ถูกต้องซึ่งทำให้พวกนั้นนิ่งอั้น (5-6)

ง.    พระองค์สังเกตเห็นความอยากเด่นของพวกเขาดังนั้นจึงทรงสอนเรื่องการถ่อมตัว  (7-14)

จ.    แขกรับเชิญผู้หนึ่งเมื่อได้ยินก็ทูลว่า  “ผู้ที่จะรับประทานอาหารในแผ่นดินของพระเจ้าก็เป็นสุข”  (15)

ฉ.    พระองค์จึงตรัสแก่เขาโดยตรง  และแก่ผู้อื่นโดยทางอ้อม

ช.    คำอุปมาเป็นเรื่องเหมาะสมกับเวลานั้น     ซึ่งแสดงให้เห็นถึงคำพยากรณ์ที่เกี่ยวกับการที่พวกยิวจะปฏิเสธพระองค์   และการที่ชาวต่างชาติจะยอมรับพระองค์และจะได้เข้าในแผ่นดิน

 

2.    เนื้อเรื่อง

ก.      ยังมีคนหนึ่งได้ทำการเลี้ยงใหญ่และได้เชิญคนเป็นอันมาก

1)        ชายคนหนึ่ง  หมายถึง  พระเจ้าพระบิดา

2)        เวลาเลี้ยงนั้นอยู่ในกาลที่ไม่สมบูรณ์เป็นการแสดงถึง    การที่พระเจ้าทรงเตรียมงานการเสด็จมาในช่วงศตวรรษ ๆ ทีเดียว

3)        การเชิญคนเป็นจำนวนมากแสดงถึงความรักอันกว้างใหญ่ของพระยะโฮวา

 

ข.      เขาก็ใช้บ่าวของตนไปบอกคนทั้งหลายที่ได้รับเชิญไว้แล้วว่า  “เชิญมาเถิด เพราะสิ่งสารพัดเตรียมไว้พร้อมแล้ว”

บ่าว  คือ  พระคริสต์  (ฟป 2.7)

ผู้ที่ได้รับเชิญ  คือ  พวกยิว

“สิ่งสารพัดเตรียมไว้พร้อมแล้ว” ชี้ให้เห็นว่าเวลานั้นครบกำหนดแล้ว  (ฆต 4.4)

 

ค.      พวกเขาทุกคนพยายามจะหาข้อแก้ตัว  “ไปซื้อนา ซื้อโค และพึ่งแต่งงาน”

1)        พวกที่มีข้อแก้ตัว  คือ  พวกยิว  ส่วนมากที่ปฏิเสธพระองค์ผู้ทรงสง่าราศี

ก)        บางคนปฏิเสธเพราะห่วงทรัพย์สมบัติ  (ลก 18.18)

ข)        บางคนปฏิเสธเพราะรักความสรรเสริญของมนุษย์  (ยฮ 12.42-43)

ค)        บางคนเข้าไม่ถึงพระองค์เพราะสายสัมพันธ์ในครอบครัว  (ลก 14.26)

 

ง.    นายนั้นจึงโกรธจึงสั่งบ่าวว่า    “จงออกไปตามถนนใหญ่ตรอกน้อยในเมืองโดยเร็วพาคนจน   คนพิการ คนตาบอดและคนเขยกเข้ามาที่นี่”

1)        ความพระพิโรธของพระเจ้าเป็นการแสดงออกต่อคนที่ชั่วช้าที่ไม่เชื่อฟัง

2)        คนพิการเหล่านี้  หมายถึง  พวกคนเก็บภาษี  หญิงแพศยา  (มธ 21.31)

 

จ.    บ่าวบอกว่ายังมีที่ว่างอยู่  นายจึงให้ออกไปเชิญเข้ามาอีกตามทางใหญ่ซอกน้อยจนเรือนเต็ม

1)        นี่เป็นการเรียกพวกชาวต่างชาติ  (อซ 2.12)

2)        “เต็ม” หมายความว่าโครงการแห่งความรอดของพระเจ้าจะสำเร็จ

 

ฉ.    พระเยซูสรุป    “ในพวกคนทั้งหลายที่ได้รับเชิญไว้นั้น   ไม่มีสักคนหนึ่งจะได้ลิ้มเครื่องของเราเลย”

1)   “พวก” เป็นพหูพจน์ หมายถึง   พวกฟาริซาย

2)   “ไม่มีสักคนหนึ่ง” เป็นคนพูดคลุมเฉย ๆ เพื่อแสดงถึงการที่พวกยิวปฏิเสธพระองค์ว่ามีจำนวนมากมาย  (รม11.25)

3)        จุดนี้ชี้ให้เห็นว่าพระเจ้าไม่มีโครงการที่จะฟื้นฟูพวกยิวอีก  (มธ 21.43)

 

3.    บทเรียนที่เราเรียนจากคำอุปมานี้

ก.        เราต้องชนะต่อความหยิ่งอวดดี  และสร้างใจถ่อมสุภาพเพื่อที่จะได้เข้าในแผ่นดินของพระเจ้า

ข.        พระคริสต์ต้องมาก่อนทรัพย์สมบัติ  เกียรติยศชื่อเสียงและครอบครัว

ค.        พระเจ้าเป็นพระเจ้าของสากลโลก  พระองค์เป็นพระเจ้าของพวกยิวและชาวต่างชาติด้วย

ง.         ไม่มีความหวังสำหรับพวกเหล่านั้นที่ปฏิเสธพระคริสต์