คำอุปมา บทที่ 13

 

บทที่    13

คำอุปมาเรื่องแกะหลงหาย

(ลก 15.3-7)

 

พื้นฐาน

คนเป็นอันมากกำลังติดตามพระเยซู  (ลก 14.25)

พระองค์ทรงเตือนคนเหล่านั้นที่ต้องการเป็นสาวกของพระองค์ว่า  พวกเขาต้องคิดราคาติดตามเสียก่อน  เพราะถ้าไม่อย่างนั้นแล้วอีกหน่อยจะกลายเป็นคนที่ใช้การไม่ได้  (ลก 25-35)

คนจำนวนมากนี้รวมทั้งพวกเก็บภาษีและคนบาป  (ลก 15.1)

1)    บรรดา  - คนเก็บภาษีและคนบาปที่เป็นส่วนใหญ่

2)    เข้ามาใกล้   - กาลไม่สมบูรณ์ หมายถึง การเคลื่อนไหวเข้ามาเรื่อย ๆ 

ง.     พวกฟาริซายและพวกอาลักษณ์บ่น   (กาลไม่สมบูรณ์)  หมายถึง บ่นอยู่ตลอดเวลา

จ.   พวกเขากล่าวใส่ว่าพระองค์ต้อนรับคนบาปและกินด้วยกัน

ต้อนรับ  เป็นกาลปัจจุบัน  ที่หมายถึง  กระทำอยู่เสมอ ๆ

กิน   เป็นกาลปัจจุบัน  ที่หมายถึง  กินด้วยเสมอ ๆ  (ลก 5.30)

พระเยซูเป็นเพื่อนของคนเก็บภาษีและคนบาป  (ลก 7.43)   เพื่อจะเรียกให้เขากลับใจ  (ลก 5.32)

 ฉ.   คำอุปมาสามเรื่องที่พระองค์กำลังจะสอนนั้นเพื่อจะตอบคำกล่าวหาเหล่านี้

 

2.     เนื้อเรื่อง

องค์พระผู้เป็นเจ้าถาม  “ในพวกท่านมีผู้ใด…”

พระองค์กำลังใช้คำโต้  ที่คู่ต่อสู้รู้และยอมรับแล้วเป็นอย่างดี  เพื่อมาใช้กับพวกเขา  พระองค์มักใช้วิธีนี้อยู่เสมอ  (มธ 12.11-12, 18.12-14)

 

พระองค์ตรัสถึงชายคนหนึ่งที่มีแกะร้อยตัวและตัวหนึ่งหายไป

1)        ความรักของพระเจ้าที่มีต่อมนุษย์มักจะเปรียบเทียบกับเรื่องแกะ  (มธ 9.36, 10.6, ยฮ 10, ฮร 13.20, 1 ปต 2.25)

2)        จิตวิญญาณทุกดวงทุกสมัย  (ยอค 18.4, สดด 100.3, กก 17.28)   และทุกคนที่เกิดใหม่เป็นของพระเจ้า   (ฮร 3.3-5, ตต 3.5)

3)        มนุษย์หลงหายเพราะไปจากพระเจ้าเข้าสู่ความบาป   (ยซย 59.1-2)

 

เจ้าของจะละเก้าสิบเก้าตัวไว้และไปหาตัวที่หลงหาย

1)        ความสนใจเป็นส่วนตัวของเจ้าของเห็นได้จากการที่เจ้าของออกไปหาด้วยตนเอง

2)        เนื่องจากหน้าที่ของพระคริสต์คือการออกไปหาผู้ที่หลงหาย  (ลก 19.10)  แสดงถึงการเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกับพระเจ้า

3)        พระเจ้าสนใจแม้แต่วิญญาณจิตดวงเดียวเห็นได้ชัดจากเรื่องนี้

4)        แต่นี่มิได้หมายความว่าแกะอีกเก้าสิบเก้าตัวนั้นไม่อยู่ในสภาพที่ปลอดภัย  และถูกปล่อยปะละเลย

 

ง.    เมื่อพบแล้วเขาก็ยกขึ้นใส่บ่าแบกมาด้วยความยินดี

1)    แกะท่องเที่ยวออกไปด้วยตัวของมันเอง

แต่เจ้าของเสาะแสวงหามันอย่างจริงจัง

เขาใส่มันบนบ่าด้วยความรัก   (ยซย 40.11)

องค์พระผู้เป็นเจ้ายินดีเมื่อพบแกะ

 

จ.   เมื่อมาถึงบ้านแล้วจึงเชิญมิตรสหายและเพื่อนบ้านให้มาพร้อมกัน

1)    มาถึงบ้าน   แสดงถึงการกลับมาอย่างปลอดภัยโดยการกลับใจใหม่   (ข้อ 7)

2)    ความยินดีเป็นส่วนของพระเจ้า พระคริสต์และเหล่าทูตสวรรค์   (ลก 15.10)

 

ฉ.   จะมีความยินดีที่คนบาปคนหนึ่งกลับใจมากกว่าคนจำนวนมากที่ไม่ต้องกลับใจใหม่

1)        กลับใจ  คือ  การทิ้งบาปเพื่อกลับมาสามัคคีธรรมกับพระเจ้า

2)    นี่มิได้หมายความว่าพวกอาลักษณ์และพวกฟาริซายไม่ต้องกลับใจใหม่  เพียงแต่นี่ชี้ให้เห็นถึงความคิดของพวกฟาริซายและอาลักษณ์เองว่าพวกเขาไม่จำเป็นที่จะต้องกลับใจเท่านั้น   แต่แท้จริงพวกเขาก็จำต้องกลับใจใหม่ด้วยเหมือนกัน

 

3.    บทเรียนที่เราเรียนจากคำอุปมานี้

ก.        พระเจ้าจะทรงแสวงหาผู้ที่หลงหายไป

ข.        องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงรักแต่ละคน

ค.        คนที่หลงจากพระเจ้าก็เพราะว่าเขาเพิกเฉย

ง.         แกะหลงรู้ว่ามันหลงแต่ว่าไม่รู้จักทางกลับเหมือนกับคนบางคน

จ.         ทางกลับมาหาพระเจ้านั้นต้องประกอบด้วยอุปนิสัยที่กลับใจใหม่

ฉ.        คนที่คิดว่าตนนั้นชอบธรรมเหลือเกินจะทำให้เขาไม่สนใจช่วยเหลือคนที่หลงหาย