คำอุปมา บทที่ 9

 

บทที่  9

คำอุปมาเรื่อง  บุตรชายสองคน

(มธ 21.28-32)

 

พื้นฐาน

ก.   พวกผู้นำยิวมาตั้งคำถามพระเยซู  “ท่านกระทำการนี้โดยอำนาจอะไร?”   (มธ 21.23)

ก.        พระเยซูเลยถามคำถามว่า  “บัพติศมาของโยฮันนั้นมาจากไหน?”  มาจากสวรรค์หรือมาจากมนุษย์  (ข้อ 25)

ข.        พวกนี้ไม่ยอมตอบเพราะรู้ว่าจะตอบอย่างไรก็เจอะปัญหากับตัวเข้า

ค.    ตามความจริงพระองค์นำคำอุปมานี้มาเพื่อเป็นกระจกส่องตัวพวกเขาให้เห็นว่า   พวกเขาเป็นคนประเภทไหนเมื่อเปรียบเทียบกับคนที่พวกเขารังเกียจ

 

เนื้อเรื่อง

บิดาไปหาบุตรคนใหญ่ว่า  “ลูกเอ๋ย วันนี้เอ็งไปทำการในสวนองุ่นของพ่อเถิด”

การเรียกว่าลูกแสดงให้เห็นความรักของพ่อที่มีต่อลูก  (สายสัมพันธ์ใกล้ชิด)

คำสั่งว่า  “ไป” เป็นเครื่องแสดงถึงอำนาจ

“ทำการ” เป็นคำสั่งที่มีเหตุผลเพราะว่าวันหนึ่งสวนนี้จะเป็นของพวกเขา

“วันนี้” เน้นถึงความรีบด่วนในการเชื่อฟัง  (2 กธ 6.2, ฮร 4.7)

คำสั่งนั้นก็เจาะจง  “ในสวนองุ่น”

เขาตอบว่าไม่ไป

บุตรนี้เป็นตัวแทนของพวกคนเก็บภาษีและหญิงแพศยา  (ข้อ 31)

นิสัยและการยอมรับถึงความชั่วของพวกเขาไม่ใช่สิ่งที่น่าสรรเสริญ  แต่จะว่าเป็นศัตรูกับพระเจ้าเลยทีเดียวก็ไม่ได้

แต่ในที่สุดเขาก็กลับใจเองและไปทำการในสวน

1)     คนชั่วเหล่านี้ คือ คนเหล่านั้นที่พระองค์ทรงสอนและมีอิทธิพลเหนือเขา พวกนี้ต้องการเข้าใกล้พระองค์ (ลก 15.1) หลายคนก็พร้อมที่จะเชื่อในพระองค์  (มธ 21.32) และก็ได้รับบัพติศมา  (ลก 3.12, 7.29)

        ง.   บุตรคนที่สองรับปากว่า  “จะไปขอรับ” แต่หาได้ไปไม่

นี่เป็นตัวแทนของพวกปุโรหิตใหญ่และผู้เฒ่าผู้แก่  (มธ 21.30)

พวกนี้แกล้งทำเป็นเคารพพระเจ้า  “ขอรับ” แต่ส่วนลึกในใจนั้นทรยศ

ยะซะยาพยากรณ์ได้อย่างถูกต้องถึงนิสัยของคนเหล่านี้   (ยซย 29.13 ดู มธ 15.8)

พวกนี้ทำและเชื่อเป็นพิธีแต่ไม่ใช่ด้วยความจริงใจ

        จ.   พวกคนเก็บภาษีและหญิงแพศยาจะเข้าแผ่นดินสวรรค์ก่อนพวกผู้เฒ่านี้

1)        เหตุเพราะว่าพวกเขารู้ว่าเขาต้องได้รับการช่วยเหลือ  (ดู ยฮ 9.34-41)

2)    แต่สำหรับพวกผู้เฒ่านี้ก็ยังมีหวังถ้าหากเขาตื่นขึ้นดูสภาพตัวเองเหมือนกับพวกเก็บภาษีและหญิงแพศยา

 

 

 

บทเรียนที่เรียนจากคำอุปมานี้

ก.   การที่จะเป็นที่ชอบพระทัยของพระเจ้านั้นขึ้นอยู่กับปฏิกริยาที่มีต่อพระองค์   ไม่ใช่เชื้อชาติ  ตำแหน่งเกียรติยศและชื่อเสียงจอมปลอม

ข.     คำพูดที่ปราศจากการกระทำไม่มีความหมาย   (ยก 1.22, ลก 6.46)

ค.   พระยะโฮวาสนใจในการที่เราจะกลายเป็นคนประเภทไหน   ไม่ใช่ว่าเราเป็นคนอย่างไรในอดีต

ง.     พระเจ้าเกลียดพิธีที่ขาดการบริการรับใช้  (สดด 51.16-17, ยซย 1.11, อมศ 5.21, 8.10, มีคา 6.6-8)

จ.   ไม่มีใครพร้อมที่จะมาหาพระเจ้าจนกว่าเขาจะมองเห็นตัวจริงของเขาเสียก่อน