คำอุปมา บทที่ 2

 

บทที่  2

คำอุปมาเรื่องข้าว
ละมาน

(มธ 13.24-30, 36-43)

 

พื้นฐาน

เหมือนกับคำอุปมาเรื่องผู้หว่านพืช

 

เนื้อเรื่อง

ชายผู้นี้หว่านข้าวดีในนาของเรา

1)        ผู้ชายนั้น  คือ  พระคริสต์   (37)

2)        พืชดีนั้นได้แก่พลเมืองแห่งแผ่นดินของพระเจ้า   (38)

                              )   เปรียบเทียบกับ   ลก  8.11   ที่ว่าเมล็ด คือ พระคำ

)   ข้อแตกต่าง คือ การเจริญของเมล็ด  ในเรื่องแรกเมล็ดเป็นเครื่องตัดสิน   ส่วนเรื่องหลังนี้เน้นเรื่องผลผลิต

)   นา  คือ   แผ่นดิน  (24, 41)   ที่มีอยู่ทั่วโลก

1.     เป็นนาของบุตรมนุษย์   (24, 41)

2.    ศัตรูบุรุกเข้ามา

3.   มารเป็นผู้ครองโลกนี้  (ยฮ 12.31) และมนุษย์โลกทั้งสิ้นทอดตัวจมอยู่ในมารร้าย  (1 ยฮ 5.19) แต่มันก็บุกเข้ามาในแผ่นดินของพระองค์ด้วย

         

แต่เมื่อคนทั้งหลายนอนหลับอยู่ศัตรูก็มาหว่านข้าวละมานปนกับข้าวดี

1)    นอนหลับ   แสดงถึงการที่ไม่ระวัง

2)     มารนั้นเป็นศัตรูกับพระคริสต์   ข้าวละมานหว่านลงเพราะความอาฆาตแค้น   โดยไม่ได้ผลประโยชน์อะไรตอบแทน

3)        หว่านข้าวละมานลง

ก)        ข้าวละมานอาจ  หมายถึง  ข้าวที่กำลังจะตาย

ข)        ข้าวละมานอาจ   หมายถึง  วัชพืช

ค)        อาจ   หมายถึง  การหน้าซื่อใจคดในคริสตจักร

ง)         อาจ  หมายถึง  ลูกมารที่มีการสามัคคีธรรมกับคริสตจักร

 

บ่าวถูกห้ามไม่ให้ถอนเก็บข้าวละมานก่อนถึงฤดูเกี่ยว

1)    เตือนระวังถึงการกระตือรือร้นที่จะรักษาความบริสุทธิ์ของคริสตจักรจนเกินไป   (ลก 9.54)

2)    พระเจ้าอดทนต่อความชั่ว ชั่วคราว   เพราะเห็นแก่ผู้ชอบธรรม   ถ้าหากมีคนชอบธรรมสักสิบคนเมืองซะโดม ก็จะไม่ถูกทำลาย

2)        วิธีแรงไม่ใช่วิธีการชำระคริสตจักรให้สะอาด

3)        แต่บทเรียนนี้ไม่ใช่ใช้ต่อสู้กับผู้ที่พยายามสอนวินัยคริสตจักร ต่อพี่น้องด้วยความรัก (มธ18.15-17, รม 16.17, 1 กธ 5, 2 ธก 3.6ตต)

 

.   ฤดูเกี่ยวกำลังมา

โลกนี้  (ยุค)  จะถึงที่สิ้นสุด  (มธ 24.36, ยฮ 1.10-12, 2 ปต 3.7, วว 20.11, 21.1)

ทูตสวรรค์จะเป็นผู้เกี่ยว  (มธ 25.31, 2 ธก 1.7, ยด 14-15)

จะมีการแบ่งแยก

ข้าวละมานจะถูกแยกออกจากข้าวดี

นี่คือคนเหล่านั้นที่ประพฤติชั่ว

สาเหตุให้คนอื่นล้ม   (มธ 18.6, รม 14.13, 16.17, มธ 16.23)

ฝึกฝนความชั่ว  (มธ 7.23, 1 ยฮ 3.4, ตต 2.14)

แน่ใจได้ว่านรกต้องมี 

)   นรกเป็นไฟ  (มธ 5.22)  น่ากลัว  (ฮร 10.27) ทุกข์ทรมาน  (วว 14.9-11) ไฟที่ไม่รู้ดับ (มก 9.43, 48) เป็นนิตย์  (มธ 25.41)

)   ร้องไห้  คลายโอ  Klaio    ส่งเสียงดังแสดงถึงความเจ็บปวด  (มธ 25.30)

)   ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน   เจ็บสุดขีดด้วยความหมดหวังใจ

 

.    จะมีรางวัลสำหรับผู้ชอบธรรม

1)    ผู้ชอบธรรมจะส่องแสงเช่นดวงอาทิตย์   (สภษ 4.18, ดนอ 12.3, กล 3.4, ฟป 3.21)

2)    ได้แผ่นดินถาวร   (มธ 8.11, 2 ปต 1.11)

 

บทเรียนที่เราเรียนจากคำอุปมานี้

ความชั่วในคริสตจักรเป็นผลงานของมาร

ผู้กระทำการในคริสตจักรได้รับการหนุนน้ำใจถึงแม้ว่ามารพยายามขัดขวาง

คริสตจักรจะไม่มีทางปราศจากความบาปในโลกนี้

เราต้องระวังอย่าทำอะไรหรือตัดสินอะไรรีบร้อน

แต่ในที่สุดคริสตจักรจะบริสุทธิ์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Comments

Popular posts from this blog

คำอุปมา บทที่ 8

คำอุปมา บทที่ 13

บทเรียนไปษณีย์ บทที่ 3